"Hij was een smokkelaar, die diep in de nacht”

Zo begint een bekende smartlap over het wel en wee als smokkelaar. Na enige verzen volgt dan “Zo is het leven van een smokkelaar”. Een en al romantiek en melancholiek. Het doet je verlangen naar die tijden van weleer.
Maar willen we dat echt?

Nu is voor de meeste mensen smokkelen de letterlijke betekenis van het illegaal over de grens brengen van goederen. En waar kan je dat niet beter doen dan in Limburg? Een vereiste is natuurlijk de aanwezig van een grens. Maar deze kreeg pas echte betekenis met de vorming van naties en het ontstaan van vaderlandse gevoelens van trots, waardoor we smokkelen gingen zien als een wandaad tegen het vaderland.

Echter smokkelen is van alle tijden. Maar wie kan nu nog uit eigen ervaring spreken?

Laat U meenemen in het leven van de smokkelaars bij de grens van Tuddern en Elten in 1949 of de Linner dienstplichtige verpleger die zijn “krankewage” gebruikte om “sjterke drank euver de paol” te brengen en het “vak” leerde van familie in Herkenbosch. En de schoenmaker aan de Kapel in Roermond, die een meester was in zijn vak, en daarom de douane te wanhoop dreef. En wat denken van die Vlodropper boerderij die gebouwd werd op grond waarvan de pater van Sankt Ludwig zeiden dat die zelfs te slecht was om geiten te houden.
Verhalen uit deze streek vooral “sterke verhalen”.